Przęsło poziome i pochyłe linii napowietrznych w programie NapLin 1.0

Przęsło

– część linii napowietrznej zawarta między sąsiednimi konstrukcjami wsporczymi.

Przęsło płaskie (poziome)

– przęsło, w którym przewód jest zawieszony na tym samym poziomie.

Rys. 1. Przęsło poziome linii napowietrznej

Przęsło pochyłe

– przęsło, w którym przewód jest zawieszony na różnych wysokościach względem poziomu na skutek różnic terenowych lub różnic wysokości zawieszenia przewodu na sąsiednich słupach.

Rys. 2. Przęsło pochyłe linii napowietrznej

Opis: a – rozpiętość przęsła, f– zwis w środku przęsła symetrycznego, fx – zwis w odległości „x” od środka przęsła symetrycznego, m – mimośród, h – wysokość zawieszenia przewodu.

Przedstawione na rysunku 1 przęsło jest przęsłem poziomym o jednakowej wysokości zawieszenia przewodów. W rzeczywistości najczęściej jednak występują przęsła pochyłe, zwane również ukośnymi rysunek 2.
W przęsłach niesymetrycznych o zróżnicowanych wysokościach zamocowania przewodów maksymalna wartość zwisu nie występuje w środku przęsła, lecz punkt ten jest przesunięty w stronę niższej podpory.

Rozpiętość przęsła

a – pozioma odległość między osiami sąsiednich konstrukcji wsporczych (między punktami zawieszenia przewodów rysunek 1 i 2).

Rozpiętość przęsła nominalnego

ap – rozpiętość przęsła, którą przyjmuje się do ustalenia w terenie płaskim podstawowej wysokości konstrukcji wsporczych tak, aby przewody podtrzymywane przez nie znajdowały się nad ziemią, w środku przęsła w odległości nie mniejszej niż określa norma.

Rozróżnia się również przęsła: przęsło nominalne, wiatrowe, ciężarowe, gabarytowe, specjalne, skrzyżowaniowe i podprzęsło.

Zwis

f – pionowa odległość między prostą łączącą punkty zawieszenia i przewodem.

Mimośród

m – odległość pozioma najniższego punktu przewodu od środka przęsła.

Ugięcie

– odległość pionowa, między punktem zawieszenia przewodu na słupie, a punktem jego najniższego zwisania. Dla przęseł płaskich ugięcie jest równe zwisowi.

Przewód jest zawieszony z pewnym naprężeniem. W zależności od wartości naprężenia zwiększa się lub zmniejsza krzywizna zawieszonego przewodu.
Podczas zimy na przewodach może się osadzać warstwa lodu i śniegu tworząc tzw. sadź. Wpływa to na zwiększenie ciężaru przewodu, a tym samym naprężenia panującego w przewodzie, wyjątkowo duże oblodzenie (tzw. sadź katastrofalna) powoduje powstanie w przewodach naprężenia noszącego nazwę naprężenia katastrofalnego.
Istnieją stany przewodu, w których mogą wystąpić największe wartości naprężeń i zwisów:

• Upał (+40°C) – maksymalna założona temperatura w Polsce,
• Mróz (-25°C) – minimalna założona temperatura w Polsce,
• Sadź (-5°C) – zakłada się, że sadź występuje tylko w temperaturze -5°C,
• Inne (+60°C, +80°C) – inne wymagania.

Naprężenie maksymalne może wystąpić w stanie mróz lub sadź, a maksymalny zwis w stanie sadź lub upał. Wiedza, w którym stanie wystąpi naprężenie maksymalne stanowi podstawę wszystkich obliczeń, decyduje o tym rozpiętość przełomowa ap.
Dla przęseł o rozpiętości mniejszej od ap naprężenie maksymalne wystąpi w stanie mróz, a dla większych od ap w stanie sadź.
Naciąg przewodu w określonym miejscu – siła styczna do osi podłużnej przewodu, wyrażona iloczynem naprężenia i przekroju przewodu w tym miejscu.
Obostrzenie linii – dodatkowe zabezpieczenia linii na odcinku wymagającym zwiększonego bezpieczeństwa obiektów krzyżowanych lub będących w zbliżeniu, stosowane w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa zerwania i opadnięcia przewodu.
Rozróżnia się obostrzenia: pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia.

---

Powrót do strony głównej programu NapLin DXF 2.5

---

Overhead lines designing tools

  ANALIZY  
  PROGRAMY  
  DORADZTWO